پلاستیک خود ترمیم شونده‌ی جدید، نوید دستگاه‌های بسیار با دوام را می‌دهد

 تفاوت اساسی میان این پلاستیک و مواد مورد استفاده در بدنه‌ی گجت‌های خود ترمیم شونده، میزان آسیبی است که این ماده قادر به تحمل و بازسازی آن است. پلاستیک خود ترمیم شونده‌ای که به تازگی توسعه داده شده، قادر به تحمل آسیب دیدگی‌های نسبتا وسیع بوده و شکاف‌ها و خراش‌های ایجاد شده را طی یک فرآیند بازسازی با پلاستیک دوباره ایجاد شده پر می‌کند. پروفسور Sottos از تیم تحقیقاتی این دانشگاه در خصوص پلاستیک مذکور می‌گوید:

انتقال عروقی امکان قراردهی مقادیر زیادی از عامل‌های ترمیمی را برای ما فراهم می‌کند که در نتیجه‌ی آن، بازیابی مناطق بزرگ آسیب دیده ممکن خواهد بود. رویکرد عروقی مورد استفاده در این ماده همچنین قابلیت بازیابی چندگانه را در مواردی که ماده‌ی مورد نظر از چندین نقطه و چندین بار مورد آسیب قرار گرفته ایجاد می‌کند.

چشم‌انداز آینده‌ی چنین ماده‌ای بسیار هیجان‌انگیز است. برای مثال گوشی‌های هوشمند را در نظر بگیرید که بجای توانایی پر کردن نسبی خراش‌های ایجاد شده در اثر وجود کلید در کنار گوشی، می‌توانند شکستگی‌های جدی در بدنه‌ی خود را ترمیم نمایند. در مقیاس‌های گسترده‌تر و بزرگتر نیز می‌توان کاربردهای هوافضا را برای این ماده در نظر گرفت که مشکلاتی نظیر شکاف‌ها و شکستگی‌های کوچک می‌تواند مرگبار بوده یا روند تعمیر بسیار دشوار و پر هزینه‌ای داشته باشد.